Undarlegur eftirmiðdagur

Hjarta mitt er meyrt í kvöld. Lestur hugleiðinga vinkonu minnar um horfin ástvin hefur fengið mig til að berjast við tárin í allt kvöld. Mig langar svo óskaplega til að faðma hana lengi.

 Og nú ég hér og græt, og græt. En það er gott að gráta.

Hún fékk mig líka til þess að hugsa til þeirra ásvina sem ég hef misst, mömmu sem átti ekkert val um að deyja, og Kristínu sem valdi sjálf. Og ég hef oft hugsað, hvað ef....

hvað ef ég hefði spurt?

hvað ef ég hefði sagt eitthvað?

afhverju teygði ég ekki hendurnar, báðar, til mömmu minnar og sagði "ég elska þig mamma"

 

Athugasemdir

[Dísa Dóra, 5.5.2008 kl. 22:27]

Knús til þín

[Katrín Dröfn Markúsdóttir, 6.5.2008 kl. 14:29]

Knús á þig fallega Harpan mín